هر شغل با توجه به مشخصه‌های خود، به پیش‌نیازهایی نیاز دارد که میزان حقوق دریافتی و سایر مزایا، بر اساس همین مشخصه‌ها و تفاوت‌ها تعیین خواهد شد. بی‌شک تعیین این پیش‌نیازها به‌صورت مستقل امکان‌پذیر نیست و به یک فرایند مشخص نیاز دارد که بر اساس آن، هر شغل محدوده وظایف معینی داشته باشد و فرد شاغل در آن جایگاه، دستمزدی متناسب با حیطه‌ی فعالیت‌هایش دریافت کند. این فرایند، طبقه بندی مشاغل نام دارد.
اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل، مزایا و تسهیلات مختلفی را در اختیار نیروهای کار می‌گذارد و به همین خاطر اجرای اختیاری آن، ممکن نبوده و از سوی قانون کار برای تمامی کارگاه‌های مشمول، اجباری است.
هدف انجام این کار این است که هر فرد با توجه به تخصص خود در یک جایگاه مشخص استخدام شده و با توجه به مجموع عوامل موثر هم‌چون میزان کار، میزان خطرهای موجود در شغل و سایر عوامل مهم دیگر، حقوق کافی و لازم را دریافت کند و از سوی دیگر، کارفرما بیش از آن‌چه که باید، از نیروهای مجموعه خود انتظار کار و فعالیت نداشته باشد.
به عبارت دیگر، طبقه بندی مشاغل، حوزه کاری و البته شرح کامل هر جایگاه شغلی را تعیین می‌کند و با استفاده از آن، افراد از میزان مزد، مزایا و سایر موارد مهم موجود در شغل‌شان مطلع خواهند شد.
